دست خود را بر زانوی من زد و فرمودند :
« چرا نافله نمی خوانید ؟ نافله ، نافله ، نافله » ، سه مرتبه این را تکرار فرمود
باز فرمودند : « چرا عاشورا نمی خوانید؟ عاشورا ، عاشورا ، عاشورا » ، و سه مرتبه تکرار فرمودند
و بعد فرمودند : « چرا جامعه نمی خوانید ؟ جامعه ، جامعه ، جامعه»

سید رشتی ( رحمة الله ) می گوید : در سال 1280 برای حج بیت الله الحرام از شهر رشت حرکت کرده ، در تبریز در خانه تاجر معروفی به نام حاج صفرعلی تبریزی مهمان شدم . کاروان حرکت کرده بود و من متحیر بودم که چگونه سفر کنم ؟ در این میان کاروان حاج جبار جلودار سرهی اصفهانی به طرفهای «طربوزن» حرکت کرد . من به تنهایی اسبی از او کرایه کرده و به راه افتادم . چون به اولین کاروان سرا رسیدم ، سه نفر دیگر به تشویق حاج صفرعلی به نام های : حاج ملا باقر تبریزی ، حاج حسین تاجر تبریزی و حاج علی به من ملحق شدند . با هم رفیق شدیم و حرکت نمودیم تا به ارض «روم» رسیدیم و از آنجا عازم «طربوزن» شدیم.

در یکی از کاروانسراهای میان این دو شهر ، حاج  جبار به نزد ما آمد و گفت : کاروانسرایی که در پیش داریم ترسناک است ، کمی عجله کنید تا همراه کاروان باشید ؛ چون معمولا با فاصله  کمی از کاروان حرکت می کردیم . ما تقریبا دو ساعت و نیم یا سه ساعت پیش از اذان صبح حرکت کردیم ، و هنوز نصف یا سه ربع فرسخ راه نرفته بودیم که هوا ابری شد و ابرها جلوی مهتاب را گرفتند و هوا تاریک ، و بارش برف شروع شد . شدت بارش برف به قدری بود که رفقا همه سرخود را پوشانده و با سرعت حرکت می کردند . من هرچه سعی کردم خودم را به آنها برسانم نتوانستم . آنها دور شدند و رفتند و من تنها ماندم . از اسب پیاده شدم و در کنار نشستم .

خیلی مضطرب بودم ؛ چون برای هزینه سفر تقریبا مبلغ ششصد تومان همراهم بود . مقداری فکر کردم و تصمیم گرفتم در همان جا بمانم تا هوا روشن شود و به کاروانسرای قبلی برگردم و آنجا چند محافظ به همراه بردارم و توسط آن ها به کاروان ملحق شوم . دراین حال بودم که ناگاه در برابر خود باغی دیدم . باغبانی در آن بود که بیلی در دست گرفته و به درختان می زد و برف آنان را می ریخت . او نزد من آمد و با فاصله کمی ایستاد و فرمود : تو کیستی ؟ عرض کردم : رفقایم رفتند و من تنها ماندم و راه را بلد نیستم . به زبان فارسی فرمودند : « نافله بخوان تا راه را پیدا کنی»

من مشغول خواندن نماز شب شدم. نماز را که تمام کردم او دوباره آمد و فرمود : چرا نرفتی ؟ گفتم : به خدا راه را بلد نیستم . فرمود: « جامعه بخوان »

من با آن که بارها به زیارت عتبات عالیات مشرف شده بودم ، زیارت جامعه را تا آن زمان ازحفظ نبودم ، با این حال بلند شدم و زیارت جامعه را به طور کامل از حفظ خواندم . باز آن آقا نمایان شد و فرمود : نرفتی ؟ هستی ؟ بی اختیار گریستم و گفتم : هنوز هستم و راه را بلد نیستم . ایشان فرمودند: « عاشورا بخوان » من زیارت عاشورا را نیز تا آن زمان از حفظ نبودم . 

برخاستم و از حفظ مشغول خواندن زیارت عاشورا شدم و زیارت را با همه لعن و سلام و دعای علقمه خواندم . باز آن آقا آمد و فرمود : نرفتی ؟ هستی ؟ گفتم نه ، هنوز نرفتم ، تا صبح هستم . فرمودند : من الان تو را به کاروان می رسانم . سپس رفت و بر مرکبی سوار شد و بیل خود را به دوش گرفت و آمد ، فرمود : به ردیف من بر مرکب سوار شو . من سوار شدم ، و افسار اسبم را کشیدم، ولی اسب حرکت نکرد. فرمود افسار اسب را به من بده ، من افسار را به او دادم . بیل خود را به دوش چپ گذاشت و افسار اسب را به دست راست گرفت و به راه افتاد . اسب در نهایت تمکین متابعت کرد . و حرکت نمود . سپس دست خود را بر زانوی من زد و فرمود :

« چرا نافله نمی خوانید؟ نافله، نافله، نافله ». سه مرتبه این را تکرار فرمود باز فرمود : « چرا عاشورا نمی خوانید؟ عاشورا، عاشورا، عاشورا » و سه مرتبه تکرار فرمود بعد فرمود : « چرا جامعه نمی خوانید؟ جامعه، جامعه، جامعه»

ایشان در هنگام پیمودن راه ، دایره وار حرکت می کرد . ناگاه رو به من کرد و فرمود: « آنها رفقای شما هستند که در کنار چشمه آبی فرود آمده اند » آنها مشغول وضو برای نماز صبح بودند . من از مرکب پایین آمدم. خواستم سوار مرکب خودم شوم ولی نتوانستم . آن بزرگوار پیاده شد و بیل را در برف فرو و مرا سوار کرد و سر اسب را به سمت رفقا برگردانید . در این حال به این فکر افتادم که این آقایی که به زبان فارسی حرف می زد که بود ؟ در صورتی که در آن منطقه همه ترک و مسیحی بودند و به زبان ترکی حرف می زدند و چگونه با این سرعت مرا به رفقایم رسانید ؟ پشت سر خود را نگاه کردم اما کسی را ندیدم و اثری از او نبود، سپس به رفقایم ملحق شدم.

فرآوری: فاطمه زین الدینی

بخش مهدویت تبیان